1981 Stadsgehoorzaal Kampen

1981 Stadsgehoorzaal Kampen   3 oktober – 30 oktober 1981

Wim van ’t Oever opende Varfdeuze expositie.

KAMPEN – Grote belangstelling bestond er zaterdagmiddag in de foyers van de ‘ Stadsgehoorzaal voor het jaarlijkse plaatselijke evenement’ zoals men dat wel mag noemen, namelijk de opening van de tentoonstelling van „De Varfdeuze”, de Vereniging voor Beeldende Kunst te Kampen, die naar deze naam luistert. Aan de wanden van de gangen hing weer een geselecteerd aantal schilderijen, tekeningen enzovoort, die getuigenis aflegden van opnieuw een vruchtbaar Varfdeuze-jaar. De opening geschiedde met een puntige speech, uitgesproken door Wim van ’t Oever, in Kampen en omgeving alom bekend als directeur van het creativiteitscentrum ,,’t Speelwerk” aan de Burgwal.

„Gisteravond had u allen hier binnen moeten lopen”, aldus Wim van ’t Oever, „iedereen was druk bezig om het werk neer te hangen, te schikken, iets naar rechts, een beetje hoger en die weer wat zakken. Ze waren er allemaal, die trouwe bekenden. En ook nieuwe. En zij die er niet was, wil ik nu met name noemen, mevrouw Van Hulzen, fijn dat u er vanmiddag wel bij kunt zijn”, aldus Van ’t Oever, die haar een mooie bloemenhulde aanbood. De meeste exposanten hangen hier met hun werk en… met een eigen zelfportret.

„Elke op hun eigen manier: Diender in waterverf, Knikker vanuit de muur, Jonker romantisch, Scholten vierkant, Stivarius ik-zelf, Kok geen lijn te veel, Van Dijk nog met z’n oude bril, Dorgelo modem en Brokkelkamp verschuilend achter zijn eigen vormen, Van Noord in mini, Van de Berg charmant, Bramer schetsend. Vos verstild, Steller rustig en Paulien? Heb jij je vereenzelvigd met het dier op dierendag? Zelfportretten, op een tentoonstelling van De Varfdeuze.
Het past in de tijd van vandaag Dc tijd van de ik-cultuur, Maar toch… De Varfdeuze hangt. Ook nu weer gezamenlijk Zo hoort het ook. Vorige week hebben we op het cultureel terrein toch al een opgelegde kans gemist door een uniek stuk straatversiering Kampens neuzen voorbij te laten gaan. Men had het vermoeden dat onze bevolking het niet mooi zou vinden! Dan denk ik maar weer verdrietig, waarom hebben onze vroede vaderen vroeger bij de kunstgeschiedenisles niet beter opgelet.
De nachtwacht werd ook niet mooi gevonden en de Guernica evenmin. Maar Rembrandt en Picasso waren wijzer: zij schilderden en hadden de tijd. En van diezelfde tijd kregen zij gelijk. Ik ben op dit moment van harte geneigd de Varfdeuzers toe te wensen dat hun werk, dat hier te zien is, .niet mooi’ gevonden wordt. Maar ik laat mij een ietwat gaan. Zo ongenuanceerd liggen de zaken nu ook weer niet. Ook bij ons werk is het zo; dat kwaliteit niet zo gemakkelijk onder de tafel geschoven kan worden. Voor de aanschaf van een brandweerwagen laten wij ons graag leiden door het advies van deskundigen. En zo hoort het ook! Waarom zijn deskundige adviezen bij kunstwerken ineens niet meer nodig en laten we ons leiden door vermoedens over het mooi zijn? Wellicht hebben wij op diezelfde gronden de aanstaande 10% bezuiniging te danken. Wij allen, culturele sport-beoefenaars! Met lichte ironie kunnen wij straks zeggen: Kampens huishoudboekje is sluitend gekregen door bezuiniging alleen bij de cultuur. Geen culturele revolutie, maar een culturele redding! Ik vraag u, waar vind je dat? Hoe geheel anders is het allemaal bedoeld toen het ministerie van CRM besloot om te decentraliseren”, aldus Van ’t Oever.

ZELFPORTRETTEN

Tevoren is gesproken door Varfdeuze-voorzitter Jan Brokkelkamp, die zei dat men deze expositie het motto zou kunnen meegeven van „Kijk naar jezelf”. „De opdracht was namelijk mede om een zelfportret te maken en… te exposeren. Wat een toestanden had zulks tot gevolg! Het advies luidde: gebruik een spiegel. Maar daar kwamen onmiddelijk de problemen opzetten: wat links zit, zit in werkelijkheid rechts, en wat rechts zit, links.

De oplossing was het advies: gebruik twee spiegels en het probleem heft zich op. Maar wat toen weer een toestanden met die opstelling van twee spiegels! In een spiegel is je hoofd ook aanzienlijk kleiner dan in werkelijkheid! Natuurlijk werd ook gebruik gemaakt van foto’s. Want gelukkig is de tijd voorbij dat je een dergelijk hulpmiddel, met de nadruk op hulpmiddel, niet mocht gebruiken. Een mogelijk andere oplossing was er ook nog, namelijk een vel papier op de tafel te leggen, vervolgens met je hoofd op de tafel te gaan liggen en… met potlood langs de omtrek te gaan van je gezicht”, aldus Jan, Brokkelkamp onder hilariteit tijdens deze gezellige opening van deze nieuwe ,,Varfdeuze”-expositie. Op het geëxposeerde komen we in een volgende editie nog terug.

Mooie continuïteit in expositie van „De Varfdeuze” te Kampen

KAMPEN – In de Stadsgehoorzaal werd dezer dagen de jaarlijkse tentoonstelling met werk van leden van de Kamper Vereniging voor Beeldende Kunsten „De Varfdeuze” geopend. De expositie is tot en met 30 oktober 1981 te bezoeken. Evenals de laatste jaren blijkt uit het geëxposeerde duidelijk, dat de vooruitgaande trend die te bespeuren viel in het werk van de „Varfdeuze’leden, zich op een verheugende manier voortzet.

Het is een boeiende ervaring langs het geëxposeerde te dwalen, niet alleen door het bekijken van het gebodene maar ook omdat men ,als Kampenaar velen van de exposanten kent, persoonlijk of met name. Speciale attraktie van deze expositie is het aan hun werk toevoegen van een zelfportret van degene die exposeert. Het bekijken van deze zelfportretten is mede een boeiende zaak.

Johan van dc Noort, die zich specialiseerde in het maken van olieverven en aquarellen die betrekking hebben op de zeilvaart, verrast met een aantal wat we zouden willen noemen „miniatuurtjes” van schepen, waarbij hij het forse clement dat in zijn werk aanwezig was, op lofwaardige wijze verbreekt door in een veelal fijnzinnige en soms ragfijne benadering van zijn onderwerp een andere sfeer tevoorschijn te roepen die zelfs iets „Japans” heeft: Doorgaan zo zouden we willen zeggen!

L. Bramer blijkt een voortreffelijk portrettist te zijn. Hij past een soort versluierend procédé toe, dat de uitgebeelde figuren iets dromerigs geeft, hetgeen het karakteristieke van zijn werk nog extra accentueert. Een genoegen.om dit werk te bekijken. B. Steller komt met enige suggestief aandoende aquarellen of tekeningen. Diens „De Zondvloed” onderstreept deze suggestieve werking. Voorts toont hij o.a. een romantisch uitgevallen gouache, gewijd aan de Buitenkerk. Zijn zelfportret vonden we karakteristiek.

En dan is er weer mevrouw J. F. W. van Hulzen, al hoog in jaren maar… de ontdekking die zij verleden jaar vormde met haar werk, zet zich hier voort met enkele aquarellen zoals een romantisch geschilderde „Vijver aan de Europa Allee”, een mooi strak cn interessant primitief aandoende „Koornmarktspoort” en een fraai stilleven dat „St. Paulia” heet.

H. Vos exposeert eveneens enkele aquarellen, waaronder een goed uitgevallen zelfportret en enige verstilde landschappen, waarop men zelfs de contouren ontwaart van de nieuwe IJsselbrug bij Cramer.

Steeds worden we weer geboeid door het abstrakte lijnenspel in de olieverven van good old Jan Brokkelkamp. Hij heeft op originele manier zijn zelfportret „ingebouwd” in een dergelijk lijnenspel. Interessant is zijn „V’-point” en zeer goed is zijn olieverf „Wetmatig”.

Helemaal in het gangetje, dat vanaf ‘ het gehoorzaaltoneel toegang geeft tot de foyer Nieuwe Marktszijde, treffen we het werk van Paulien Boele aan. Natuurlijk is er een mooie poes, die „Pedro” heeft vereeuwigd. Karakteristiek vonden we haar aquarellen over „Papavers”. Het mooist vonden we haar „Stilleven”, een richting waarin zij zich absoluut verder moet bekwamen! M. Dorgelo is aanwezig met een vurige „Zonsondergang” en met een mooi strakke compositie die „Stadsgezicht” heet. Het zelfportret is vorsend uitgevallen. En de manier waarop het onderwerp „Graafschap” is uitgevallen is origineel qua vormgeving. Door hun aparte benadering van de onderwerpen vonden we het werk van J. A. van Dijk opnieuw interessant, zoals „Brug Kampen bij aanbouw” en zijn zelfportret alsmede een mooi „Stilleven”.

En dan is er weer werk van H. J. Kok die opnieuw verrast met zijn geschilderde sfeertekeningen als „Morgenstemming”, een prachtige en sprookjesachtige „Maannacht”, een goed uitgevallen aquarel „Aan de kade”: wederom een opvallend geheel, dit hoekje waar Kok exposeert met een goed uitgevallen zelfportret. Good old Stivarius ontbreekt natuurlijk ook nu weer niet. Zijn werk vormt tegenover de ingang van de gehoorzaal mede een blikvanger. We blijven zijn benadering van onderwerpen zeer interessant vinden. De doeken zijn soms groot van opzet, maar het uitwaaierende effect van de kleuren schept een geheel eigen belevingswereld. Zijn zelfportret is verdienstelijk, maar iets „te jong” als we zo onbeleefd mogen zijn. Hij is karakteristieker als beeldend kunstenaar dan op het linnen terecht kwam.

Ietwat filosofisch getint is het . zelfportret van G. Scholten (conté). Erg de moeite waard zijn beeldjes zoals ,,’t Afdak”, erg knap met drie vrouwenfiguurtjes onder één afdakje. Ook ,,’t Gezin” komt verstild en mooi over. Zijn in beton gehouden „Zelfportret” heeft iets „klassiek toonkunstenaar”achtigs, zoals men vroeger wel op piano of orgel tegen kwam.

G. Knikker komt met een eveneens verstilling uitlademende kollektie zoals „Avond in het bos” en „Stilte aan het Randmeer”, J. v.d. Berg maakte o.a. een karakteristiek olieverf dat hij „daken” noemde en dat qua opzet iets mooi primitiefs heeft. J. Diender is aanwezig met bijvoorbeeld „Dijkhuisjes bij Workum” en een aquarel „Zalkerbos”. H. Jonker tenslotte exposeert met enkele bijzonder goed uitgevallen „Bloemenstillevens”, het mooiste uit hetgeen hij exposeert. En verder met verdienstelijke „Vakantie-impressies” en een karateristiek zelfportret.

Geen opvallende uitschieters deze keer bij „De Varfdeuze”. Maar wel een verheugende continuïteit in het peil, waarop het geëxposeerde werk zich bevindt. En ook die continuïteit is belangrijk.